Дарма свой край не беражэш,
Жадаеш уцякчы,
Ен — адзины родны кут
На усей чужой зямли.
Няма мясцина прыгажэй
Больш любай и прыемнай
Радзима — твой куток зямли,
Твой кроу, твая надзея.
Навошта ты бяжыш туды,
Дзе усе зусим чужое?
Дзе нават травы и кусты
Быццам незнаемы?
Усе ж дарэмна ты бяжыж,
Хаваешся усюды,
Кали ад страху задрыжыш,
То вренешся у куты.
Але ты вейдай, можа быть,
Што прыбяшых запозна,
И усе тут будзе ужо гниць
Бязлитасна и злосна.
И зразумееш усе у миг,
Здейсниушы злачыства,
Што ты, змагар сваей зямли,
Жадау аб ей забыцца.
Але вярнуць усе назад
Не зможаш ты николи,
Таму цани свой родны скарб,
Каб не ныць ад боли.
Автор записи:
Татьяна Игоревна12.5.2020
Загрузка...
